Za pomocą chemii.
Wygląda na to, że te nielubiane insekty podejmują kolektywnie decyzję o tym, co będą jeść.
Badanie przeprowadzone przez zespół z Queen Mary z Uniwersytetu w Londynie wyjaśnia, dlaczego stworzenia te tak często (i tak szybko) biegają po naszych kuchniach całymi stadami.
Prowadzący badanie, dr Mathieu Lihoreau, tłumaczy, że ludzie prędzej zabiją karalucha niż zechcą mu się przyjrzeć. „Rozumiem to”, mówi w wywiadzie dla BBC. „Ale z drugiej strony widać, jak mało wiemy o zachowaniu tych stworzeń”.
„Mówi się, że karaluchy żywią się indywidualnie, lecz to nieprawda”, twierdzi dr Lihoreau. „Każdy, kto miał w domu karaluchy powie, że stworzenia te poruszają się grupami”.
Aby potwierdzić przypuszczenia jakoby karaluchy porozumiewały się ze sobą, zespół naukowców poddał je próbie. „Wpuściliśmy grupę karaluchów na niewielki obszar, na którym znajdowały się dwa identyczne źródła jedzenia. Gdyby karaluchy nie komunikowały się ze sobą, to można by oczekiwać, że do obu źródeł podejdą w mniej więcej tej samej liczbie”.
Okazuje się jednak, że wygłodniałe karaluchy (z gatunku blatella germanica) żywiły się tylko przy jednym ze źródeł pożywienia.
Badacze zaobserwowali również, że im więcej osobników skupionych było wokół jednej porcji jedzenia, tym dłużej zostawały, by się pożywić.
„Nie wiemy dokładnie jak się porozumiewają, ale wiemy na pewno, że za pomocą substancji chemicznych”, wyjaśnia Dr Lihoreau. „Naszym kolejnym celem jest zbadanie co to za substancje”.
„Nasze obserwacje i opracowany na ich podstawie model matematyczny pozwalają sądzić, że karaluchy komunikują się poprzez bliski kontakt”.
Dr Lihoreau uważa, że „pokarmowym feromonem”, przyciągającym inne karaluchy jest prawdopodobnie składnik znajdujący się w ślinie karaluchów lub węglowodór z powierzchni ich ciał.
„Uważamy, że działa to następująco: karaluch napotyka innego karalucha, dotyka go, po czym stwierdza, że skoro ten pierwszy karaluch je, to znaczy, że i on może”, mówi Lihoreau.
Badania mogą pomóc w walce ze szkodnikami. Wyniki opublikowano w czasopiśmie Behavioural Ecology and Sociobiology.
Źródłosłów: http://www.bbc.co.uk/news/10236515
Źródłozdjęć: http://pizzainthewonderland.blogspot.com/2011/02/from-mrcockroach.html