Rodzaj zaburzenia, w wyniku którego niektóre osoby na widok dzieł sztuki zgromadzonych na małej przestrzeni dostają zawrotów głowy, dezorientacji, a nawet halucynacji.
Opisane po raz pierwszy przez włoską lekarkę-psychiatrę Graziellę Magherini w roku 1979, która zauważyła we Florencji więcej tego typu reakcji na nagromadzenie dzieł sztuki pracując w tamtejszym szpitalu Santa Maria Nuova. Natomiast sama nazwa wzięła się od pseudonimu francuskiego pisarza – Stendhala – który to po odwiedzeniu grobu Dantego w kościele Świętego Krzyża i obejrzeniu „Dawida” Michała Anioła przeleżał z gorączką trzy dni w łóżku.